chow chow - panda

te psy są bardzo rzadkie.
Jeden chow chow o maści w kolorze pandy rodzi się raz na 2000 miotów. 

 

Występuje takie umaszczenie . Jest ono bardzo rzadkie , trudno w Polsce znaleźć taki kolor Chow-chowa . Oczywiście nie jest wykluczone że to po prostu FARBA! Jak np. kupisz psa tej rasy tylko że białego i będziesz chciał go po farbować na kolor pandy . Nie polecam farbowania , jest szkodliwe . Pies powinien zachować swój własny kolor, wtedy jest najpiękniejszy.

 

Te psy mają takie ubarwienie ale, ono jest bardzo rzadkie !!!!!!! 

chow chow

Chow chow – jedna z ras psów, należąca do grupy szpiców i psów pierwotnych, zaklasyfikowana do sekcji szpiców azjatyckich i ras pokrewnych.Typ lisowaty.

Wygląd

Chow-chowy cechuje lekki chód, wypięta klatka piersiowa oraz puszysty ogon, noszony zazwyczaj na grzbiecie.

Chow chowy posiadają charakterystyczny, czarno-niebieski język.

Szata i umaszczenie

Chow-chowy mają jednolite ubarwienie sierści, występujące w kolorach: rudym, czarnym, białym, kremowym, niebieskim i cynamonowym. Sierść psów tej rasy jest gęsta, puszysta i dwuwarstwowa. Charakterystyczną cechą tej rasy jest czarno-niebieski język, dziąsła i podniebienie. Gęsta i puszysta sierść psów tej rasy czyni sylwetkę masywniejszą i odstraszającą.

Zachowanie i charakter

Mają dobry kontakt z ludźmi. Są spokojne, lubią spacery. Suki bywają agresywniejsze i bardziej szczekliwe. Nie nadają się na szkolenie, ani do pomocy innym, bardziej wymagającym.

Zdrowie i pielęgnacja

Zarówno u osobników męskich jak i żeńskich występuje linienie. U samic tej rasy może pojawić się zrzucenie sierści po oszczenieniu się. Ich pielęgnacja obejmuje regularne szczotkowanie oraz rzadsze kąpiele. Częste uczulenia spotykane są po szczepieniach.

lessie - owczarek szkocki

Lassie – fikcyjny pies ( suka) rasy owczarek szkocki . Postać została stworzona przez amerykańskiego pisarza Erica Knighta, który opisał jej przygody w powieści Lassie, wróć!. 


Owczarek szkocki długowłosy – jedna z ras psów należących do psów pasterskich i zaganiających, zaklasyfikowana do sekcji psów pasterskich (owczarskich). Typ wilkowaty



Psy rasy collie mają harmonijną, proporcjonalną budowę.

• Tułów nieco wydłużony w poziomie w stosunku do wysokości w kłębie. Linia grzbietu u stojącego psa jest pozioma;
• Głowa wąska, o lekko klinowym kształcie, czaszka płaska, prosta z lekkim, zauważalnym stopem, kufa wydłużona. Oczy migdałowego kształtu nieco skośne. Uszy osadzone na szczycie głowy, stojące, w jednej trzeciej załamane do przodu;
• Ogon długi, zwisający z nieco uniesionym końcem. Ogon nigdy nie powinien być podnoszony ponad linię grzbietu. 

Owczarek szkocki krótkowłosy, collie krótkowłosy – jedna z ras psów należących do psów pasterskich i zaganiających, zaklasyfikowana do sekcji psów pasterskich (owczarskich).
Pochodzi od trójkolorowego szczeniaka, który urodził się w 1873 roku. Jego przodkami były greyhoundy. Rasa rzadko występująca poza Wielką Brytanią.
Pies tej rasy powinien mieć takie same wymiary i maść jak owczarek szkocki długowłosy. Jedyną różnicą jest krótka sierść. Jest ona szorstka i podobnie jak u collie długowłosego wyróżnia się trzy barwy:

• śniada – kolor szaty od jasnozłotego do mahoniowego, grzywa biała, oczy brązowe;
• tricolor (czarne) – szata czarna z białą grzywą, podpalane plamy na pysku, klatce piersiowej i brzuchu, oczy brązowe;
• blue-merle – marmurkowy – szata srebrno-niebieska o przenikającym się rysunku, na pysku i łapach występuje podpalanie, oczy niebieskie (dopuszczane tylko u psów tego koloru) lub brązowe.

Collie krótkowłosy żyje przeważnie 12–14 lat.

kot sfinks

Charakterystyczne cechy sfinksa

• wygląda na bezwłosego, w dotyku gorący i delikatny
• dopuszczalne jest bardzo krótkie owłosienie na nosie, uszach, ogonie (u samców na jądrach)
• uszy duże, odstające
• oczy (kształtu cytryny) skośne do góry w kierunku uszu
• głowa smukła, dłuższa niż szersza
• nos i kości policzkowe mocno zarysowane
• dobrze zbudowane ciało, średniej budowy, z szerszą klatką piersiową
• sfinks ma długie łapy i ogon w porównaniu do innych ras                                                                                          

  Budowa

  Kot posiada bezwłosą skórę przypominająca w dotyku zamsz i delikatny meszek na pyszczku, uszach, stopach, ogonie i grzbiecie.
  Ciało mają średnich rozmiarów, dość wydłużone, z szeroką, dobrze wykształconą klatką piersiową i silnie uwydatnionym brzuchem, co wywołuje wrażenie jakby zawsze były najedzone. Są dobrze umięśnione i mają mocną budowę kości. Kończyny mają właściwe proporcje w stosunku do reszty ciała, również są dobrze umięśnione, tylne nieco dłuższe od przednich. Zakończenie łap jest owalne z długimi i wysmukłymi palcami, opuszki łap sfinksów są silniej rozwinięte niż u przedstawicieli innych ras.
  Głowa jest średniej wielkości o kształcie spłaszczonego klina z harmonijnymi zaokrągleniami (kształt przypomina cytrynę). Nos jest średniej długości z silnym zagłębieniem u nasady. Oczy duże i szeroko rozwarte są ustawione lekko skośnie i w dużej odległości od siebie. Powinny być zielone lub brązowe jak orzechy laskowe. Uszy są duże i sterczące, szerokie u nasady i szeroko otwarte. Powinny być osadzone nie za wysoko i nie za nisko, w miarę możliwości nieowłosione, zwłaszcza wewnątrz małżowiny usznej.
  Skóra sfinksów jest w dotyku ciepła, w niektórych miejscach, takich jak okolice barków, stawów tylnych kończyn oraz szyi i głowy, wyraźnie pofałdowana. Im więcej sfinks ma fałd na skórze, tym cenniejszy jest dla hodowli. Szczątki futra na końcu ogona lub na brzuchu są dopuszczalne. Większość sfinksów wcale nie ma wąsów, u niektórych są ich resztki.
  Sfinksy są bardzo płodne, jednak wychowanie potomstwa wymaga dużego zaangażowania hodowcy.
                                                                                                                                                                       

kot syjamski

Ich cechą charakterystyczną jest umaszczenie point, które pokrywa maskę, uszy, łapy i ogon. Posiada duże, niebieskie oczy. Jest to kot szczupły, o wydłużonej sylwetce i muskularnej budowie. Kocięta rodzą się białe, zaczynają się wybarwiać dopiero w drugim tygodniu życia.

Są bardzo inteligentne, chętnie uczą się różnych sztuczek. Ciekawskie, śmiałe, łatwo nawiązują kontakty i lubią wizyty gości. Dobrze czują się w obecności innych kotów lub psów. Mają duży temperament, znane są z przywiązania do właściciela, jeśli go stracą, mogą to nawet przypłacić zdrowiem. Starają się towarzyszyć opiekunowi we wszystkich domowych czynnościach, głośno domagają się pieszczot i zainteresowania. Bywają także zazdrosne. Nie powinny być posiadane przez osoby, które większość czasu spędzają poza domem.

Większość kotów syjamskich ma doskonały apetyt, dlatego utrzymanie szczupłej sylwetki takiego kota jest dla właściciela niemałym wyzwaniem. Koty syjamskie odznaczają się długowiecznością – mogą żyć nawet 20 lat.

przemoc wobec zwierząt

Stop przemocy wobec zwierząt! 

Gdzie zgłaszać przypadki złego traktowania zwierząt?

Jeśli zauważycie przypadek znęcania się nad zwierzętami to zastanówcie się, co możecie zrobić. Czy interweniować samemu? A może poprosić o pomoc inne osoby lub odpowiednie instytucje, np. zgłosić sprawę do: 
- lokalnej organizacji ochrony zwierząt, np. Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami (patrz:Inspektorat TOZ), Ogólnopolskiego Towarzystwa Ochrony Zwierząt, Stowarzyszenia Empatia;
- Policji;
- Straży Miejskiej;
- Inspekcji Weterynaryjnej.

Wszystko zależy od tego, z czym się zetknęliście. Zawsze musicie pomyśleć, czy szybka i natychmiastowa reakcja jest niezbędna. Może wystarczy powiadomić w niedługim czasie odpowiednie instytucje.

Natychmiastowa reakcja jest niezbędna w przypadkach, gdy widzimy, iż zwierzę jest ewidentnie katowane, zastany stan może spowodować trwałe kalectwo lub śmierć.
Jeśli sprawcą jest człowiek, to najlepiej samemu (bez odpowiedniego doświadczenia) nie interweniować. W takich przypadkach należy natychmiast zgłosić sprawę na policję pod numer 997 (z telefonów komórkowych – pod numer 112) lub do Straży Miejskiej. Są to instytucje, które są w stanie szybko zareagować. Możemy również powiadomić lokalne schronisko dla zwierząt lub organizacje ochrony zwierząt.

Pamiętajmy jednak, że na Policję należy zgłaszać tylko przypadki ewidentne i zagrażające życiu lub zdrowiu zwierzęcia. Do zadań Policji należy również zajmowanie się takimi właśnie sprawami, ale nie powinniśmy tego nadużywać. Miejmy na uwadze, iż policjanci mają bardzo dużo innej pilnej i odpowiedzialnej pracy i zgłaszanie im każdej sprawy nie jest potrzebne i nie wymaga podjęcia natychmiastowych działań przez ten organ. 
Gdy natomiast widzimy, że np. pies ma dziurawą budę lub nie ma jej wcale, to sami możemy zainterweniować u właściciela lub przekazać tą informację odpowiedniej instytucji – jednej z wymienionych powyżej 


http://empatia.pl/str.php?dz=39&id=107 
zajrzyjcie 

królik baran miniaturka

w odniesieniu do królika, nie samca owcy, lub wyjątkowo tępego człowieka), kryje się kilka różnych królików. Najbardziej rozpoznawalną cechą wspólną baranów są oklapłe, długie uszy, nieraz sięgające do ziemi. Dzięki uszom barany są najbardziej rozpoznawalną rasą królików.Najbardziej znane wśród baranów są Barany Francuskie- króliki całkiem spore, rzadziej trzymane w domach, oraz Mini Lopy, czyli baranki miniaturki. Co prawda są większe niż typowe króliczki miniaturowe i wielu ludzi  uważa się za oszukanych przez sklepy („Jakim cudem on taki wielki wyrósł?!” ). Mini lopy są często kupowane przez ludzi, głównie ze względu na śliczny wygląd. Ciemne oczka spoglądające przyjaźnie spod wielkich ucholi uwiodły już niejednego przypadkowego klienta sklepu zoologicznego.Jeśli natomiast chodzi o czyste, encyklopedyczne fakty:
Baran miniaturowy to największa i najcięższa- ważąca od 2 do 3,5kg rasa królika miniaturowego. Rasa ta pochodzi z Niemiec, jednak została zaprezentowana na wystawie w USA, w 1974 roku. Początkowo występowała pod nazwą „mały baran”, którą później zmieniono na „baran miniaturowy”.
Podczas wystawy w stanach nikt nie zwrócił szczególnej uwagi na małe, zwisłouche króliczki, jednak z czasem rasa ta zyskała niesłabnącą popularność.
Oczywiście nie każdemu podobają się baranki, które sprawiają wrażenie nieco ociężałych i sennych, ale niech was pozory nie zmylą!